Kodeks Dobrej Praktyki Chowu I Hodowli Ryb w Stawach Karpiowych

Kodeks Dobrej Praktyki Chowu I Hodowli Ryb
w Stawach Karpiowych

W 2015 roku został opracowany i wdrożony Kodeks Dobrej Praktyki Rybackiej w Chowie i Hodowli Ryb, który przez osiem lat istnienia przyczynił się do popularyzacji idei wdrażania dobrych praktyk w sektorze akwakultury. Przez ten czas Kodeks zachował swoje podstawowe funkcje, określając zbiór najważniejszych zasad, których przestrzeganie gwarantuje zrównoważone korzystanie z zasobów naturalnych, właściwą pozycję produkcji ryb wśród innych gałęzi produkcji żywności oraz umożliwia wzrost ryb w warunkach jak najmniej ingerujących w ich przystosowanie naturalne.

Jednak w miarę upływu czasu stało się widoczne, że istnieją specyficzne różnice pomiędzy stawową produkcją karpia a intensywną akwakulturą ryb łososiowatych, mimo pewnych elementów wspólnych. Ponadto, w obliczu szybko postępujących zmian klimatycznych, zaczęto coraz bardziej doceniać pozytywną rolę tradycyjnych hodowli karpiowych w aspektach przyrodniczych i retencji wody. W związku z tym, Kodeks został zaktualizowany i dostosowany do realnych wymagań tradycyjnej produkcji karpia i ryb towarzyszących w stawach ziemnych.

Główne cele Kodeksu pozostały niezmienione:

1. Określenie zrównoważonych technik produkcji w stawowej gospodarce rybackiej:
Kodeks wskazuje na techniki produkcji, które pozwalają na zachowanie równowagi między ekosystemem a działalnością hodowlaną.

2. Wdrażanie standardów zgodnych z wymaganiami przyjaznej środowiskowo oraz społecznie akceptowanej praktyki rybackiej:
Kodeks promuje postępowanie, które uwzględnia aspekty ekologiczne i społeczne, sprzyjając zrównoważonemu rozwojowi sektora.

3. Wskazanie obszarów zgodności między regulacjami prawnymi a oczekiwaniami konsumenta:
Kodeks stara się uwzględnić oczekiwania i potrzeby konsumentów, promując produkcję ryb zgodną z prawem i etycznymi standardami.

Dokonany gruntowny przegląd Kodeksu ukazał potrzebę aktualizacji, konsolidacji i doprecyzowania jego zapisów. Poszczególne rozdziały zostały opatrzone preambułami, które zawierają szczegółowe opisy zjawisk, technik i czynności charakterystycznych dla stawowego chowu karpia. Celem tych zmian było nie tylko stworzenie spójnej platformy informacyjnej dotyczącej zasad prowadzenia działalności w zakresie tego chowu, ale także uczynienie jej bardziej zrozumiałą dla użytkowników.

Należy jednak pamiętać, że Kodeks nie jest obligatoryjnym dokumentem, którego stosowanie jest powszechnym obowiązkiem. Jego wartość tkwi w dobrowolności podejmowania zobowiązań w stosowaniu jego postanowień przez właścicieli i użytkowników gospodarstw stawowych oraz ich pracowników. Kodeks ma pomocniczą funkcję we wdrażaniu dobrych praktyk w gospodarstwach stawowych, co usystematyzuje i ujednolici działania w tej dziedzinie, a także przyczyni się do zapewnienia jakości oferowanych produktów akwakultury.

Podkreśla się także ważną rolę tradycyjnych technik zapewnienia dobrostanu karpia i innych gatunków ryb stawowych oraz działania bezpośrednio skierowane na zapewnienie bezpieczeństwa konsumentom. Jakość oferowanych produktów akwakultury stawowej oraz szeroka świadomość odnośnie sposobów jej zapewnienia sprzyjają coraz większej akceptacji rybactwa stawowego jako źródła najwyższej jakości bezpiecznej żywności.

Wnioskiem jest, że Kodeks Dobrej Praktyki Rybackiej w Chowie i Hodowli Ryb jest kluczowym narzędziem w dążeniu do zrównoważonej akwakultury. Odpowiedzialne stosowanie zasad tego Kodeksu przez producentów i konsumentów będzie korzystne zarówno dla środowiska, jak i dla całego sektora rybackiego, przyczyniając się do długotrwałego dobrobytu branży.